Νέι

«Νάϊ, νάϊ, γλυκύ.
Νάζι − κατὰ ἓν ζῆτα ἐλαττοῦται.
Αὔρα, οὐρανός, ᾆσμα γλυκερόν, μελιχρόν, ἁβρόν, μεθυστικόν.
Νάϊ, νάϊ.
Κατὰ δύο κοκκίδας, διαφέρει διὰ νὰ εἶναι τὸ Ναί, ὁποὺ εἶπεν ὁ Χριστός.
Τὸ Ναὶ τὸ ἥμερον, τὸ ταπεινόν, τὸ πρᾷον, τὸ Ναὶ τὸ φιλάνθρωπον.»
[Παπαδιαμάντης, Αλέξανδρος, «ο ξεπεσμένος δερβίσης» Απάντα ΙΙΙ, επιμ. Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Αθήνα, Δόμος, 1989, σσ. 111−116]

Πώς το ιερό όργανο των Μεβλεβί δερβίσηδων πέρασε στα χέρια των «αμύητων»; Πώς ένας σύγχρονος «νεϋζέν», χωρίς επαφή με τη θρησκεία και την μυστικιστική φιλοσοφία των Σούφι, οικειοποιείται αυτή την αρχέγονη καλαμένια φλογέρα και ερμηνεύει ρεπερτόριο από όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης; Θα μπορούσε το «νέυ» να παίξει «τσάμικα», «καλαματιανά» και «μπαϊντούσκες»;

Στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Εκτέλεση- Ερμηνεία της Παραδοσιακής Μουσικής» του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α., θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τον ρόλο του οργάνου στο σύγχρονο μουσικό γίγνεσθαι και να πειραματιστούμε με τις δυναμικές που μπορεί αυτό να ενέχει. Μελετώντας τις μουσικές παραδόσεις στις οποίες το όργανο κυριαρχεί, θα κατακτήσουμε την τεχνική η οποία θα μας επιτρέψει να συστήσουμε εκ νέου την μακριά καλαμένια φλογέρα των Περσών, των Αράβων και των Οθωμανών ως ένα πολύτιμο εργαλείο στις σύγχρονες ορχήστρες «παγκόσμιας» μουσικής.